شهيد علي زارعي
گزيده اي از وصيت نامه ي شهيد علي زارعي
با سلام بر حسين (ثار الله)، حضرت مهدي ( بقية الله)، خميني (روح الله) : چند سطري را به عنوان وصيت نامه تقديمتان مي كنم.
از همه دوستان و آشنايان طلب مغفرت مي كنم و اميد آن دارم كه گفته هاي خداوند بزرگ عملي شود كه در قرآن مي فرمايند:«از يكديگر راضي شويد تا از شما راضي شوم.» و ديگر اين كه هدف هميشگي را در مد نظر داشته باشيد و آن اين كه شعار اول انقلاب است :
استقلال
آزادي
جمهوري اسلامي
به اين شعار فكر نماييد تا آن موقع كه كشورمان آزاد نشود.
اول مي جنگيم ولو اين كه به گفته ي امام عزيزمان 20سال هم طول بكشد. دوم اين كه روي پاي خود بايستيم و خود كفا باشيم تا انشاء الله جمهوري اسلامي را حفظ كرده باشيم يعني اگر منافقي هنوز در پنهاني مانده است بداند كه نوبت آن هم خواهد رسيد.
عزيز زهرا تو چه شمعي كه جان ها همه پروانه ي توست، حسين جان با دوستان تو دوستم و با دشمنان تو دشمنم و مي جنگم. حسين جان! اي خون خدا!! آيا من را به عنوان سرباز قبول داري؟ آيا من را هم شفيع مي شوي؟ آيا من را به سوي خود مي خواني؟ حسين زهرا اگر آذوقه نداشتي؛ اگر مسكن نداشتي؛ -چون خيمه هاي تو را آتش زدند- اگر آب آشاميدني نداشتي؛ اگر خواهرت را به اسارت بردند، نظري كن به كربلاي ايران كه خانه هاي مردم بي دفاع را آتش زدند! ببين با حمله هاي هوايي چه بلايي بر سر بچه هاي مكتبي ما آورده اند! نظري كن و اينك قبولمان بفرما كه از فرسنگ ها راه آمده ايم؛ به خاطر تو، خداي تو، امت تو، مكتب تو، پس اگر سرباز توام، جانباز توام، يا اباعبد الله!!! يا حسين .
امت شهيد پرور، امام، رزمندگان، مجروحين و شهداء را فراموش نكنيد؛ رهبر را تنها نگذاريد؛ خانواده ي عزيز شهداء را فراموش نكنيد؛ آنان كه از جان خود گذشته اند را ياد كنيم و راهشان را ادامه دهيم، قدر اين پيروزي ها را بدانيم كه باعث قدرت و عزت و شرف ما است. دعاهاي دسته جمعي را داشته باشيم تا ياد شهداء زنده بماند. مجدداً از دوستان، قوم و خويشان و آشنايان و خانواده ام طلب مغفرت دارم و سعادت شما را از خداي بزرگ مسئلت دارم.
آن كس كه تو را شناخت جان را چه كند فرزند و عيال و خانمان را چه كند
ديوانه كني هر دو جهانش بخشي ديوانه ي تو هر دو جهان را چه كند
علي زارعي اعزامي از ارسنجان
14/ 12 / 1365
نظر يادتون نرود
تاریخ شهادت: 27 / 1 / 1366
