دانی که چرا مهر جبین خاک حسین است؟
چون قبله ی دل پیکر صد چاک حسین است!
دانی که چرا چوب شود قسمت آتش؟
بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است!
دانی که چرا آب فراتست گل آلود؟
شرمنده زلعل لب عطشان حسین است!
دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش؟
یعنی که خدا هم عزادار حسین است!
السلام علیک یا ابا عبد الله
نبار باران …
نبار باران…
دیگر به تو نیازی نیست وقتی
امامم در دشت کربلا جان داد
وقتی فرزندان رباب پرپر شدند
وقتی عمو عباس شرمنده ی فرزندان حسین شد
وقتی زینب آواره شد
آسمان هم از شرمندگیست که اشک میریزد و میبارد
ولی اگر ده،صد، هزار سال هم ببارد
تاوان عزادار کردن دل زینب که نمیشود…
چه آوردند يا رب آب و آتش
به روز خيمه و لب آب و آتش
ز اشك كودكان و داغ زينب
بهم پيوسته امشب آب و آتش
عـــرش بـــر جــلـوۀ رخـــسـار حــسیـن(ع) مــی نـازد
عـرش بــــر اشــک عــــزادار حــسیـن(ع) مـــی نــازد
قــبـر شـش گـوشـه بـــه زوّار حـسین(ع) مـــی نــازد
کــربــلاء هــــم بـــه عـلـمـدار حـسیـن(ع) مــی نــازد
فاطـمـه(س) ام ابــیـهــا ، بــه حـسین(ع) مــی نــازد
هــمــه جــا زینب کبری(س) بـه حسین(ع) مـی نـازد
*****
ایــن حـسین(ع)کـیسـت کـه مـحبوب تـــمام دلهاست
او حـسین(ع)است حـسین(ع)،مـیـوۀ قلب زهراء(س)
یک کربلا بده همه ی هستی ام بگیر…
یک کربلا بده به من اصلا بگو بمیر…
یک کربلا بده طلبت بیشتر بکن…
یک کربلا به راه خدا بر من فقیر…
از دشت پربلا و مکانش که بگذریم
از ظهر داغ و بحث زمانش که بگذریم
یک راست می رسیم به طفل سه ساله ای
از انحنای قد کمانش که بگذریم
از گم شدن میان بیابان کربلا
یا از به لب رسیدن جانش که بگذریم
تازه به زخم های کف پاش می رسیم
از زخم های گوش و دهانش که بگذریم
حتی زنان شام به حالش گریستند
از حال عمه ی نگرانش که بگذریم
خیلی نگاه حرمله آزار می دهد
از خاطرات تیر و کمانش که بگذریم
با روضه ی کشیده ی گوشش چه می کنند
از گوشواره های گرانش که بگذریم
دروازه کودکان بدی داشت لااقل
از ازدحام پیر و جوانش که بگذریم
در مجلس یزید زبانش گرفته بود
از حرف های سخت و بیانش که بگذریم
حالا به گریه کردن غساله می رسیم
از دستهای زجر و توانش که بگذریم…
( السلام علیک یا بنت الحسین علیه السلام )
هرچنــد تیــر ، مشــک و دلـــم را دریـــده اســـت
ای آب همتـــی کـــن و تــا خیمـــه هـــا مریــز . . .
” ســـــلام برعبــد ٍ صــالح خـــدا ”
مپندار که تنها عاشورائیان را بدان بلا آزموده اند و لاغیر…
صحرای بلا به وسعت همه تاریخ است
ای دل چه میکنی؟ میمانی یا میروی؟
داد از آن اختیار که تو را از حسین(ع) جدا کند!!!!!
سید مرتضی آوینی
راست گفته اند عالم از چهار عنصر تشکیل شده :
آب!
آتش!
خاک!
هوا …
****
آبی که از تو دریغ کردند
آتشی که در خیمه گاهت افتاد
خاکی که شد سجده گاه و طبیب دردها
و هوایی که عمری ست افتاده در دل ها …
ترکیب این چهار عنصر می شود کـــــــــــــــربلا …
حسين جان….
دلم هواي تو را دارد…
خدا كند راست باشد كه مي گويند:
“دل به دل راه داره"….
السلام علیک یا ابا عبد الله
اين نمكدان حسين جنس عجيبي دارد
هر چقدر ميشكنيم، باز نمك ها دارد…
****
به فداي لب عطشان حسین “ع”
ای فرات! شرم برتو باد…
چگونه عطش اباالفضل (ع) را دیدی و تا پای خیمه ها با او همسفرنشدی
و هنوز پای رفتن داشتی؟…
* السلام علیك یا اباالفضل *
